Georgi Malenkof

Georgi Maximilianovich Malenkof (8 Januarie 1902 [O.S. 26 Desember 1901] - 14 Januarie 1988) was 'n Sowjet-politikus wat Josef Stalin kort opgevolg het as die leier van die Sowjetunie. Op aandrang van die res van die Presidium het hy egter afstand gedoen van die party in ruil vir die eerste plek onder gelykes as die land se premier. Malenkof het gevolglik in 'n magstryd gewikkel geraak wat uiteindelik uitloop op die verwydering van die premierskap in 1955 en die Presidium in 1957.

Gedurende sy politieke loopbaan het Georgi Malenkofse persoonlike verbintenisse met Wladimir Lenin sy opgang binne die regerende Kommunistiese Party van die Sowjetunie aansienlik vergemaklik. Teen 1925 is aan hom die toesig gehou oor die rekords van die party. Dit het hom in kontak gebring met Stalin wat destyds die mag as algemene sekretaris van die Kommunistiese Party van die Sowjetunie suksesvol gekonsolideer het om die de facto-leier van die Sowjetunie te word. As gevolg van hierdie vereniging het Malenkof baie betrokke geraak by die suiwering van Stalin voordat hy later alleen verantwoordelik was vir die Sowjet-raketprogram tydens die Tweede Wêreldoorlog. Van 1946 tot 1947 was hy voorsitter van die Spesiale Komitee van die Raad van Ministers vir Raketegnologie. Om sy posisie as Stalin se gunsteling te bewerkstellig, het hy Marshal Georgi Zjoekof suksesvol in diskrediet gebring en alle glorie verbonde aan Leningrad tydens die Tweede Wêreldoorlog onderdruk, sodat Moskou sy beeld behou het as die enigste kulturele en politieke hoofstad van die Sowjetunie.

Na die dood van Stalin op 5 Maart 1953 tree Malenkof tydelik op as die onbetwiste opvolger van die Sowjet-leier deur hom te vervang as voorsitter van die Ministerraad (of Premier) en die hoogste lid van die Sekretariaat van die party. Maar slegs nege dae later het die Politburo (destyds bekend as die Presidium) hom gedwing om sy posisie in die Sekretariaat op te gee, terwyl hy hom toegelaat het om die premierskap te behou. Malenkof het voortaan voorsitter van 'n kollektiewe leierskap totdat hy in 1955 deur premier van die party, Nikita Chroesjtsjof, as premier verwyder is. Nadat hy in 1957 later 'n mislukte staatsgreep teen Chroesjtsjof gereël het, is hy uit die Presidium geskors en in 1957 na Kazakstan verban, waarna hy uiteindelik in November 1961 uit die Party geskors is. Na 'n kort vakansie in Kazakhstan, keer hy terug na Moskou en hou 'n lae profiel vir die res van sy lewe.